هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش انعطاف­پذیری شناختی در پیش­بینی نومیدی و تاب­آوری در دانشجویان بود. تعداد 277 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به تحصیل بودند با روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. آزمودنی­ها با تکمیل پرسشنامه­ی انعطاف­پذیری شناختی، مقیاس­های نومیدی بک و تاب­آوری کانر و دیویدسون در این پژوهش شرکت نمودند. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش­های ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون چندگانه به شیوه­ی همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خرده مقیاس ادراک کنترل­پذیری توانست نمره­ی کل نومیدی و همه­ی خرده مقیاس­های آن را به طور منفی پیش­بینی کند. همچنین، خرده مقیاس ادراک گزینه­های مختلف، نمره­ی کل نومیدی و خرده مقیاس­های یأس در دستیابی به خواسته­ها و انتظار منفی نسبت به آینده را به طور منفی پیش­بینی نمود. خرده مقیاس ادراک توجیه رفتار نیز خرده مقیاس عدم اطمینان به آینده را پیش­بینی کرد. نتایج رگرسیون چندگانه همزمان در پیش­بینی تاب­آوری نشان داد که خرده مقیاس­های ادراک کنترل­پذیری و ادراک گزینه­های مختلف، تاب­آوری را پیش بینی­نمودند. از بررسی یافته­ها می­توان این­گونه نتیجه­گیری کرد که انعطاف­پذیری شناختی،توانایی پیش­بینی نومیدی و تاب­آوری را دارد. بنابراین آموزش انعطاف­پذیری شناختی از طریق درمان شناختی- رفتاری (CBT) می­تواند موجب کاهش نومیدی و افزایش تاب آوری شود.