دوره 10، شماره 2 - ( دوره دهم، شماره دوم، تابستان 1401 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 55-40 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه اردکان ، azramohammadpanah@ardakan.ac.ir
چکیده:   (1187 مشاهده)
بر اساس اهمیت جنبه­@های مختلف تحول در دانش‌­آموزان اعم از جسمی، شناختی، هیجانی و اجتماعی در شکل­‌گیری شخصیت آنها، هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله مبتنی بر نظریه ذهن برکاهش پرخاشگری و تقویت همدلی در کودکان بود. جامعه آماری در این پژوهش نیمه­‌آزمایشی شامل کلیه دانش‌­آموزان دوره اول ابتدایی 7 تا 9 ساله شهر تهران در سال تحصیلی 98- 1397 بود. حجم نمونه شامل30 دانش‌­آموز بود که به شیوه نمونه­‌گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. داده­‌ها به وسیله پرسشنامه سنجش پرخاشگری باس و پری (باس و پری، 1992) و پرسشنامه همدلی-بهر و تحلیل کودکان جمع­‌آوری شد و با روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته­‌ها نشان داد مداخله مبتنی بر نظریه ذهن بر کاهش پرخاشگری و تقویت همدلی دانش­‌آموزان تاثیر معناداری دارد P≤0/05)) و مداخله همدلی را با میزان تاثیر 68 درصد بهبود و پرخاشگری را با میزان تاثیر 4/82 درصد کاهش داد. بنابراین مداخله مبتنی بر نظریه ذهن می­تواند با افزایش توانایی کودکان در درک احساس و افکار دیگران، مهارت­های اجتماعی آنها را افزایش دهد.
شماره‌ی مقاله: 3
واژه‌های کلیدی: نظریه ذهن، پرخاشگری، همدلی
متن کامل [PDF 1388 kb]   (456 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: روانشناسی شناختی
دریافت: 1400/6/31 | پذیرش: 1401/6/30 | انتشار: 1401/7/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.